Διατροφή και Θυρεοειδής
Yπερθυροειδισμός και Διατροφή
Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια κατάσταση στην οποία ο θυρεοειδής αδένας παράγει περισσότερη ορμόνη θυροξίνη. Ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να πετύχει τον μεταβολισμό σημαντικά, προκαλώντας σημαντική και απότομη απώλεια βάρους, ταχυκαρδία ή αρρυθμία, εφίδρωση, νευρικότητα. Εκτός από την φαρμακευτική θεραπεία που θα χορηγηθεί από τον γιατρό, η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο ώστε να ρυθμιστεί και να ισορροπήσει η λειτουργία του θυρεοειδή. Το ιώδιο σαν ιχνοστοιχείο που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός συντελεί στην παραγωγή ορμονών του θυροειδή. Όταν πάσχει ο ασθενής από υπερθυροειδισμό εκκρίνονται παραπάνω ορμόνες οπότε για αυτόν τον λόγο ο ανθρώπινος οργανισμός έχει αυξημένες ενεργειακές ανάγκες αν δεν έχει χορηγηθεί ακόμη ιατρική- φαρμακευτική αγωγή. Εάν έχει ρυθμιστεί ο θυρεοειδής αδένας τότε θα χρειαστεί και μείωση του ιωδίου. Το ιώδιο είναι το ιχνοστοιχείο εκείνο που συμβάλει στην ρύθμιση των ορμονών του θυρεοειδή αδένα.
Η συνιστώμενη ποσότητα του ιωδίου
Τα θαλασσινά ψάρια είναι πλούσια σε ιώδιο. Συγκρινόμενα με το κρέας των θηλαστικών περιέχουν 15 έως 20 φορές μεγαλύτερη ποσότητα ιωδίου. Χωρίς καμία ασμφιβολία αντιπροσωπεύουν την πλουσιότερη πηγή ιωδίου στη συνήθη διατροφή του ανθρώπου. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει μεγάλη διακύμανση των τιμών ιωδίου οι οποίες προσδιορίσθηκαν στα ψάρια από διάφορους ερευνητές: από 0,01 έως και 0,5 mgr/ 100gr.
Στα ψάρια του γλυκού νερού συναντώνται σε μικρές ποσότητες ιωδίου(3 μgr/100gr).To περιβάλλον στο οποίο ζουν τα ψάρια έχει μεγάλη σημασία στην περιεκτικότητα τους σε ιώδιο. Έχει διαπιστωθεί ότι οι κάτοικοι των παραθαλάσσιων περιοχών δεν προσβάλλονται από ασθένειες του θυρεοειδή αδένα, λόγω ακριβώς της κατανάλωσης θαλασσινών αλιευμάτων, τα οποία είναι πλούσια σε ιώδιο. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η έλλειψη ιωδίου προκαλεί την μη κανονική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και την εκδήλωση χαρακτηριστικών ασθενειών.
Συνιστώμενες Ημερήσιες Προσλήψεις Ιωδίου*
Νεογέννητα μέχρι 6 μηνών 110 μg
Βρέφη 7-12 μηνών 130 μg
Παιδιά 1-8 χρονών 90 μg
Παιδιά 9–13 χρονών 120 μg
Έφηβοι 14–18 χρονών 150 μg
Ενήλικες 150 μg
Εγκυες 220 μg
Θηλάζουσες και γυναίκες:290 μg
